Jak twoje zdrowie? Czy po zakażeniu koronawirusem i kilku upadkach w ostatnim sezonie udało Ci się dojść do siebie?
Aktualnie wszystko jest w porządku. Niewiele osób wie, że od dawna borykam się z problemami zdrowotnymi. W marcu 2020 roku po raz pierwszy bardzo ciężko zachorowałem, w wyniku czego doznałem uszkodzenia płuc. Kilka miesięcy temu skontrolowałem swoje zdrowie i badania wykazały, że moje płuca w końcu wyzdrowiały. Mimo wszystko wyniki krwi wciąż nie były najlepsze. Zalecono mi spożywanie specjalnych suplementów, które pomogły mi dojść do siebie. Od jakiegoś czasu znów ciężko trenuję. Przed rozpoczęciem sezonu zaplanowałem kolejną wizytę u lekarza, aby upewnić się, że wszystko idzie w dobrym kierunku.
Co zadecydowało o tym, że postanowiłeś zamieszkać w Częstochowie?
Nie powiedziałbym, że mieszkam w Częstochowie, biorąc pod uwagę to, jak wygląda życie żużlowca. Ciągle musimy być w podróży. Mam swoją bazę w Częstochowie, co jest bardzo fajne zarówno dla mnie, jak i dla mojej rodziny, ponieważ spędzamy tu trochę czasu.
Jakie jest Twoje ulubione miejsce w naszym mieście, nie licząc stadionu Włókniarza?
Ciężkie pytanie… Nie mam chyba konkretnie ulubionego miejsca. Bardzo podobają mi się okolice, gdzie są dobre ścieżki rowerowe. Często odwiedzam lasy, w których biegam lub wychodzę na spacery z psem. W samym mieście lubię Aleje NMP prowadzące na Jasną Górę.
Jakie cele stawiasz przed sobą na sezon 2022? Myślisz, że ten rok będzie lepszy od poprzedniego?
Moim głównym celem wraz z moją załogą i zespołami jest czerpanie radości z tego, co przyniesie sezon 2022. Mam szczerą nadzieję, że wyniki będą lepsze niż w poprzednich latach. Postaram się, aby tak było.
Twoje trzy ulubione tory żużlowe?
Częstochowa, Västervik oraz PGE Narodowy w Warszawie.
Możesz powiedzieć, z jakim tunerem planujesz współpracę?
Na ten moment planuję kontynuację współpracy z Flemmingiem Graversenem.
Jak zapatrujesz się na zmianę trenera w klubie?
Uważam, że to zmiana, która ze strony klubu była konieczna. Mam nadzieję, że nowy trener pokieruje drużynę w dobrym, pozytywnym kierunku.
Skąd pomysł na wybór numeru #66?
Przede wszystkim spodobała mi się dwucyfrowa liczba. Mój ulubiony hokeista z dzieciństwa Mario Lemieux grał z #66. W Szwecji, kiedy się rodzimy i otrzymujemy nasz numer socjalny, jest to data urodzin, po której następują cztery cyfry. Moje pierwsze dwie z tej czwórki to właśnie 66. Ponadto jest to również rok urodzenia mojego ojca – 1966. To wszystko doprowadziło do mojego wyboru numeru #66.
Czy żużel był sportem, który od zawsze chciałeś uprawiać?
Tak! Zawsze lubiłem ten sport, w zasadzie od najmłodszych lat. Odkąd pamiętam, to coś, co zawsze chciałem robić.
Kto był Twoim idolem w dzieciństwie?
Henka Gustafsson, który był wielką gwiazdą na moim lokalnym torze w Kumli.
Co daje Ci motywację do dalszego działania?
Moją motywacją jest ciągłe dążenie do poprawy moich umiejętności i sprzętu. Marzę także o tym, aby zostać mistrzem świata.
Jak wygląda Twoja nauka języka polskiego?
Daleko mi do mówienia po polsku, ale udało mi się już przyswoić sporo słów i pewne rzeczy trochę rozumiem.
Którą drużynę w PGE Ekstralidze uważasz za najtrudniejszego rywala?
W PGE Ekstralidze jest wiele świetnych drużyn, więc nie wybierałbym w tym momencie jednej konkretnej ekipy.
Jakie jest Twoje ulubione miejsce na wypoczynek po sezonie?
Nie mam jednego ulubionego miejsca. Po długim sezonie z dużą ilością podróży najprzyjemniejszą rzeczą jest po prostu móc pozostać w jednym miejscu przez dłuższy czas.
Jakiej drużynie piłkarskiej kibicujesz?
Nie kibicuję żadnej drużynie piłkarskiej i tak naprawdę nie śledzę żadnego sportu bardziej niż seria “Supercross” w Ameryce.
Jak się czujesz w roli ojca?
Czuję się coraz lepiej jako ojciec. Bycie rodzicem jest bardzo dużą odpowiedzialnością i trochę czasu zajęło mi odnalezienie się w tej roli. Po czasie mogę powiedzieć, że “zadomowiłem” się jako tata mojej córki – Millie-Li.
Twój ulubiony film?
Moim ulubionym filmem jest “Forrest Gump”.
