Lindbaeckowi różnie się powodziło w cyklu Grand Prix. Na „dzień dobry” załapał się do finału Grand Prix Europy rozgrywanego na torze we Wrocławiu. W tym samym roku zajął trzecią pozycję w Grand Prix Danii na torze w Kopenhadze. Do końca sezonu 2005 było już niestety znacznie gorzej – Szwed regularnie plasował się poza pierwszą dziesiątką. W kolejnym roku dwukrotnie stawał na podium – w Pradze był trzeci, a w Daugavpils drugi. „Toninho” najgorzej zaprezentował się jednak w swoim ostatnim sezonie startów jako pełnoprawny uczestnik cyklu. Najlepszym miejscem jakie zajął było siódme – podczas Grand Prix Danii. Po tym sezonie Szwed na jakiś czas „zawiesił kevlar na kołku”. Nosił się z zamiarem całkowitej rezygnacji z uprawiania sportu żużlowego. Do problemów na torze, doszły także te osobiste. Mimo wszystko Lindbaeck postanowił jeszcze raz dać sobie szansę.

W 2009 roku „Toninho” wystartował z „dziką kartą” w Grand Prix w Goeteborgu. Spisał się tam znakomicie zajmując trzecie miejsce. W ubiegłym sezonie podczas tych samych zawodów nie było jednak tak różowo – 12 lokata i zaledwie sześć punktów.

Przed Grand Prix Challenge Antonio Lindbaeck nie był typowany do awansu. Tymczasem zaskoczył wszystkich omal nie wygrywając turnieju!

Początek tegorocznego sezonu jest bardzo udany dla Szweda. W przerwie zimowej zamienił bydgoską Polonię na RKM ROW Rybnik, co kazało się bardzo słuszną decyzją. Zawodnik z kraju „Trzech Koron” jest liderem „Rekinów”.

Historia startów Antonia Lindbaecka w cyklu jest łudząco podobna do tej Jarosława Hampela. Polak, podobnie jak  Szwed, przez kilka sezonów próbował bezskutecznie powrócić do cyklu. Gdy mu się to w końcu udało (również poprzez Grand Prix Challenge), zdobył srebro mistrzostw świata. Czy podobną drogą pójdzie Antonio Lindbaeck?