Wracasz do Rzeszowa po rocznej przerwie. Z jakimi wspomnieniami?
Cieszę się, że znów tu jestem. Tamten sezon był dla ówczesnej naszej drużyny bardzo dobry. Wywalczyliśmy awans do pierwszej ligi. Nie przegraliśmy żadnego meczu. Jakąś swoją cegiełkę do tamtego wyniku dołożyłem, byłem sympatycznie przyjęty przez kibiców. Niestety, moja przygoda z żużlem nie układa się na razie po mojej myśli. Jestem ambitnym zawodnikiem, mam swoje cele. Poziom, jaki prezentowałem poprzednio, mnie jednak nie zadowala. Najważniejsze, że się nie cofam, ale stać mnie na krok do przodu, aby moje średnie poszły w górę.
Najlepiej, aby to się stało już w sezonie 2020…
Tak sobie myślę, aby to się stało w Rzeszowie, przy tak wyrównanej drużynie, bo tak naprawdę nie mamy takiego wyraźnego lidera, wokół którego wszystko się kręci. Każdy z nas potrafi zdobywać punkty, każdy będzie chciał jechać jak najlepiej i w niektórych meczach być takim liderem. Uważam, że wbrew pozorom jest to też jakiś przepis na dobrą drużynę. Nie mamy może głośnych nazwisk, ale każdego stać na zdobywanie choćby ośmiu punktów, co przy pięciu zawodnikach daje dobry wynik. Myślę, że to jest dobry krok przy budowaniu czegoś od zera.
Jak oceniasz zespół?
Na pewno damy z siebie wszystko, nikt nie chce przyjeżdżać na końcu stawki, każdy chce walczyć, bo przecież w ten sposób także zarabiamy pieniądze, bo leżą one na torze. Oczywiście, nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli, ale uważam, że będziemy naprawdę fajnym zespołem. Znamy się z chłopakami już trochę. Pozostaje trzymać kciuki, aby w pierwszym roku wszystko zaskoczyło. Każdy z nas będzie się także starał, aby to nie była tylko jego jednoroczna przygoda w rzeszowskiej drużynie, tylko aby tu zostać dłużej.
Jak patrzysz na swoje tegoroczne starty w barwach Wilków Krosno?
Nie był to dla mnie łatwy sezon. Cały czas gdzieś się ciągnie przygoda z panem Nawrockim. Jedynymi klubami, do których chciałem wrócić były Rzeszów i Łódź; w nich - przy wsparciu działaczy - mógłbym zrobić krok do przodu. Jestem pod wrażeniem, w jaki sposób podchodzą do nas osoby z Rzeszowskiego Towarzystwa Żużlowego, jak z nami rozmawiają. Wracając do pytania, to nie był to sezon marzeń, choć średnie zostały zachowane, coś się ustabilizowało, ale teraz czas, by zrobić krok do przodu, aby w żużlowym światku wypracować sobie jakąś pozycję.
Sporo was z Tarnowa w rzeszowskiej drużynie…
Teraz zawodnicy jeżdżą po całym świecie. Wychowują się w jednym klubie, potem szukają możliwości jazdy i rozwoju w innych. Tak się złożyło, że teraz akurat trafiliśmy do Rzeszowa. Nie ukrywam, że naciskałem na Patryka Rolnickiego, aby wybrał Rzeszów, bo w tamtym roku pokazał, że umie jechać. Tutaj też chodzi o to, aby dobrze nam się współpracowało jako drużynie, bo nie sztuka ściągnąć jakichś tam zawodników, ale podczas meczu nikt do nikogo się nie odzywa, nikt nikomu nic nie podpowie, jest kiepska atmosfera, a potem są też kiepskie wyniki. Mam nadzieję, że nasza drużyna będzie zżyta ze sobą i niejednego mile zaskoczymy.
Przy ul. Hetmańskiej w Rzeszowie znów rykną silniki.
