„Czarny sport” trafił do Rzeszowa w 1948 r. Utworzono pierwszą w Rzeszowie sekcję żużlową (w ramach Zrzeszenia Sportowego Gwardia), do której wstąpili ścigający się na torze członkowie Rzeszowskiego Towarzystwa Kolarzy i Motorzystów. Pierwszymi zawodnikami w sekcji już żużlowej ZKS Stal byli: Tadeusz Fedko, Romuald Iżewski, Władysław Jankowski, Józef Christiani, Edward Klaczkowski, Władysław Wilanowski. Sekcja starała się stworzyć prawdziwy żużel w Rzeszowie, więc wraz z zawodnikami wyjeżdżano na różnego rodzaju zawody.
Fedko i Iżewski przystąpili do realizacji pomysłu budowy pierwszego polskiego silnika do motocykla żużlowego. Dnia 30 kwietnia 1954 r. pierwszy silnik do motocykla żużlowego stanął do jazdy próbnej. Silnik, który zrewolucjonizował sport żużlowy, otrzymał nazwę FIS-1 (Fedko, Iżewski, Stal-1).
Wojewódzki Zarząd Dróg Publicznych zlecił budowę toru żużlowego rzeszowskiemu Rejonowi Eksploatacji DP. Nowy tor uroczyście otwarto 5 sierpnia 1956 r., a na inaugurację rozegrano na granitowej nawierzchni I eliminację indywidualnych mistrzostw Polski, które oglądały nieprzebrane tłumy sympatyków czarnego sportu. Doniesienia prasowe z tych zawodów liczbę widzów oszacowały na około 30 tys. Ciekawostką jest fakt, iż w sezonie 1956 w rozgrywkach II ligi „Grupy Północ” pod nazwą Resovii Rzeszów startowały rezerwy Budowlanych Warszawa, choć swoje mecze rozgrywały w Siedlcach, a nie w Rzeszowie.
W 1957 r. Stal awansowała do I ligi, gdzie miała pokazać siły rzeszowskiej drużyny. Silniki własnej produkcji, stadion pękający w szwach od kibiców, nowi doświadczeni zawodnicy. Jednak od lipca 1957 szczęście nie dopisywało żużlowcom znad Wisłoka. Zaczęło się od kontuzji Janusza Kościelaka przed ważnym meczem z Górnikiem Rybnik. Następnie na torze zginął Stanisław Różański. Trapiące kontuzje i defekty z pewnością zadziałały destrukcyjnie na psychikę zawodników. Jeszcze przed sezonem 1959 w towarzyskim boju zdarzyła się następna tragedia. Eugeniusz Nazimek – jeden z najwybitniejszych polskich żużlowców zginął na rzeszowskiej niebezpiecznej nawierzchni. Po seryjnych wypadkach i zgonach zawodników, tor przy ulicy Hetmańskiej modyfikowano, profilowano na nowo jego wiraże, aż w końcu zmieniono granitową nawierzchnię na tradycyjną, na której żużlowcy ścigali się do niedawna. Po latach (od 1982) Stal zaczęła organizować rokrocznie Memoriał im. Eugeniusza Nazimka. Tym razem śmierć na torze wspaniałego zawodnika i trenera nie pogrążyły doświadczonej już drużyny, a zmobilizowała do wysiłku, który już w następnym sezonie zaprocentowało.
Jesienią 1959 zespół ponownie awansował do grona najlepszych drużyn w kraju. Analizując skład zespołu można było dopatrzyć się realnych szans w sięgnięciu po najwyższe trofeum DMP. Tak też się stało: Florian Kapała, Jan Malinowski, Stefan Kępa, Janusz Kościelak, Marian Stawecki, Marian Pilarczyk, Wiktor Brzozowski, Hieronim Unicki, Józef Batko zdobyli mistrzostwo Polski. W sezonach 1960-1961 Rzeszów szczycił się bezapelacyjnie najlepszą drużynę w kraju. Na stadionie średnio zasiadało około 30 tys. kibiców. W latach 1962-1963 Stalowcy sięgnęli po wicemistrzowski tytuł. Natomiast brązowy medal zespół wywalczył w roku 1966.
Żużlowcy Stali Rzeszów w sezonie 2009
Po spektakularnych sukcesach przyszedł kryzys, po dziewięcioletnim (z jednoroczną przerwą) pobycie w I lidze Stal opuściła szeregi najlepszych drużyn w kraju. Stary już zespół Stali trzeba było budować od początku. Przebudowano tor, szkolono młodzież, więc trzeba było czekać na rozwój rzeszowskich talentów. Dzięki odnowie drużyny po dwunastu latach Stal powróciła do I dywizji. Od 1981 nieprzerwanie do 1990 Stalowcy bronili się przed spadkiem do niższej klasy rozgrywek. Kłótnie klubowe i zmiany personalne wpłynęły negatywnie na żużlowców, którzy zostali zdegradowani do II ligi. Jednak już w następnym sezonie awansowali do najwyższej ligi. W sezonie 1992 rzeszowianie obronili się przed spadkiem, jednak w następnym sezonie ta sztuka im się nie udała. Miała to być roczna kwarantanna żużlowców znad Wisłoka. Młodzi zawodnicy odnoszący sukcesy indywidualne i drużynowe stali się podporą zespołu. Dzięki waleczności Piotra Winiarza, Macieja Kuciapy, Rafała Wilka, Piotra Gancarza i Rafała Trojanowskiego Rzeszów cieszył się awansem do I ligi. Szkolenie młodzieży stało się klubową specjalnością. Taka taktyka działaczy doprowadziła w 1998 do drugiego brązowego medalu DMP. Piotr Winiarz, Maciej Kuciapa, Rafał Trojanowski, Janusz Stachyra, Piotr Świst, Grzegorz Rempała, Tomasz Rempała, Andrzej Rybka, Sławomir Czarnik i dwóch obcokrajowców – Joe Screen i Antonín Kasper, nie startowali już w następnym sezonie z taką werwą i determinacją. Wycofanie się dotychczasowego sponsora – Van-Puru wpłynęło negatywnie na zespół, a nowy sponsor KKER nie stworzył najlepszych warunków dla teamu znad Wisłoka. Drużyna spadła do niższej klasy rozgrywek, gdzie walczył wspomagany przez Rafinerię Jasło o awans, aż do 2005 roku, kiedy żużlowcy sponsorowani przez Marmę Polskie Folie wygrali rozgrywki I ligi i powrócili do grona zespołów Ekstraligi.
Osiągnięcia:
Drużynowe Mistrzostwa Polski:
Złoto (2) - 1960, 1961
Srebro (2) - 1962, 1963
Brąz (2) - 1966, 1998
Młodzieżowe Drużynowe Mistrzostwa Polski:
Złoto (3) - 1994, 1995, 2006
Srebro (1) - 1996
Brąz (2) 1989, 2007
Indywiualne Mistrzostwa Polski:
Złoto (2) - 1961, 1962
Srebro (3) - 1959, 1989, 2012
Brąz (2) - 1959, 1986
Młodzieżowe Indywidualne Mistrzostwa Polski:
Złoto - brak
Srebro (2) - 1970, 1997
Brąz (1) - 2009
Mistrzostwa Polski Par Klubowych:
Złoto (1) - 2005
Srebro (3) - 1989, 1990, 2010
Brąz - brak
Młodzieżowe Mistrzostwa Polski Par Klubowych:
Złoto (1) - 2006
Srebro (1) - 1993
Brąz (2) - 1997, 2008
Złoty Kask:
Złoto (1) - 1961
Srebro (2) - 1962, 2007
Brąz (3) - 1989, 1993, 1998
Srebrny Kask:
Złoto (1) - 1971
Srebro (1) - 2005
Brąz (2) - 1993, 2002
Brązowy Kask:
Złoto - brak
Srebro (1) - 1989
Brąz - brak
Indywidualny Puchar Polski:
Złoto - brak
Srebro - brak
Brąz (1) - 1986
Puchar PZM:
Złoto - brak
Srebro (2) - 1963, 1964
Brąz (1) - 1965
Drużynowe Mistrzostwa Ligi Juniorów:
Złoto - brak
Srebro (1) - 2008
Brąz - brak
ŹRÓDŁO: wikipedia.pl
