Pierwsze turnieje, mające na celu wyłonienie najlepszych juniorów globu, odbywały się w latach 1977 – 1987 pod szyldem Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów. Co ciekawe, do 1980 roku rywalizowali w nich zawodnicy do 23 roku życia, natomiast od 1981 rywalizacja dotyczy zawodników do lat 21.
Pierwszym zawodnikiem, który został najlepszym juniorem świata był Duńczyk Alf Busk, który zwyciężył w przerwanym po dziewięciu biegach, deszczowym finale w Vojens. Na piątej pozycji w tych zawodach sklasyfikowany został legendarny już zawodnik – Hans Nielsen. Z kolei najlepszym reprezentantem Polski był Mariusz Okoniewski, sklasyfikowany na ósmej pozycji.
Rok 1979 przyniósł złoto dla pierwszego, najlepszego juniora świata spoza Europy, a zostałnim reprezentant USA Ron Preston, który stanął na najwyższym stopniu podium w rosyjskim Lenningradzie. Sezon 1987 to z kolei ważna data dla polskiego speedway’a. Właśnie wtedy, podczas finału w Zielonej Gorze, srebrny medal wywalczył Piotr Świst.
W 1988 roku rozgrywki mające na celu wyłonienie najlepszego juniora świata, oficjalnie nazwane zostały Indywidualnymi Mistrzostwami Świata Juniorów. Pierwszym zawodnikiem, który mógł nosić właśnie taki tytuł został Szwed Peter Nahlin, dzięki zwycięstwu w czeskich Slanach. Z kolei rok 1996 przyniósł dla biało – czerwonych pierwszy w historii złoty medal IMŚJ, którego zdobywcą został Piotr Protasiewicz, wygrywając finałowy turniej w Olching, pokonując m.in. Ryana Sullivana i Jespera B. Monberga.
W klasyfikacji medalowej wszechczasów, na czele znajduje się Australijczyk DarcyWard, który zdobył trzy medale, w tym dwa złote w latach 2009 – 2010. To właśnie Ward, oraz Emil Sajfutdinow są do tej pory jedynymi zawodnikami, którzy zdobywali złoty medal IMŚJ dwa sezony pod rząd. Rosjanin dokonał tego w latach 2007 – 2008.. Z kolei najwyżej sklasyfikowanym polakiem (2. pozycja w klasyfikacji wszechczasów) jest Maciej Janowski, mający na swoim koncie 3 krążki, 1 złoty oraz dwa srebrne.
W klasyfikacji państw. Na czele znajdują się Polacy, którzy zdobyli 27 medali, w tym 11 złotych. Drugie miejsce zajmuje Wielka Brytania – 20 krążków, w tym 5 złotych, z kolei trzecie miejsce Dania – 19 medali, w tym 7 złotych.
Klasyfikacja narodowościowa |
|||||
Lp. |
Kraj |
Złote |
Srebrne |
Brązowe |
Razem |
1 |
Polska |
11 |
10 |
6 |
27 |
2 |
Dania |
7 |
3 |
9 |
19 |
3 |
Australia |
6 |
4 |
4 |
14 |
4 |
Wielka Brytania |
5 |
7 |
8 |
20 |
5 |
Szwecja |
4 |
6 |
3 |
13 |
Klasyfikacja indywidualna |
||||||
Lp. |
Zawodnik |
Kraj |
Złote |
Srebrne |
Brązowe |
Razem |
1 |
Darcy Ward |
Australia |
2 |
1 |
0 |
3 |
2 |
Emil Sajfutdinow |
Rosja |
2 |
0 |
0 |
2 |
3 |
Maciej Janowski |
Polska |
1 |
2 |
0 |
3 |
4 |
Antonin Kasper |
Czechosłowacja |
1 |
1 |
0 |
2 |
|
Chris Louis |
Wielka Brytania |
1 |
1 |
0 |
2 |
|
Mikael Karlsson |
Szwecja |
1 |
1 |
0 |
2 |
|
Lukas Dryml |
Czechy |
1 |
1 |
0 |
2 |
|
Krzysztof Kasprzak |
Polska |
1 |
1 |
0 |
2 |
|
Piotr Pawlicki |
Polska |
1 |
1 |
0 |
2 |