Kończysz 27 lat, wszystkiego najlepszego. Czego ci życzyć w pierwszej kolejności?

Viktor Kulakov: Zdrowia! Jeśli chodzi o prezenty, zdecydowanie bardziej wolę je komuś sprawiać niż sam przyjmować, to znacznie większa frajda. Ogólnie nie obchodzę jakoś specjalnie urodzin, ale jeśli z tej okazji można mi czegoś życzyć to na pewno zdrowia, zwłaszcza w dzisiejszych czasach. Na razie mam to szczęście, że choroby mnie omijają, oby tak dalej.

W sobote wziąłeś udział w zawodach motocrossowych w Samarze. Zająłeś w nich trzecie miejsce, choć przygód nie brakowało.

Tak, to zawody, na które co roku zjeżdżają się zawodnicy z różnych okręgów. Ja do Samary mam około 40-50 kilometrów, więc bardzo blisko i korzystam z okazji. W mojej klasie startowało około dwudziestu zawodników. Trzecie miejsce to chyba dobry wynik, bo wybitnie nie miałęm szczęścia. Nie zdążyłem na start do pierwszego wyścigu. Byłem jeszcze w busie, gdy wyścig ruszył. Jak wyjrzałem na start, cała grupa już jechała. Mimo tego, skończyłem ten wyścig na drugiej pozycji. Przed  drugim startem okazało się, że mam przebite koła i szybko musiałem pożyczyć motocykl od kolegi. Na trasie miałem jeszcze dwa upadki. Jeden uślizg z własnej winy a drugi, gdy przede mną, tuż za zakrętem, wywrócił się jeden z zawodników. Było dużo śniegu i nie zauważyłem go, więc wjechałem w jego motocykl. Mimo tych wszystkich perypetii, po dwóch wyścigach skończyłem na najniższym stopniu podium.

Jakie temparatury macie teraz w Rosji?

U mnie w ostatnich dniach było około -2, -1 stopni Celsjusza. Leżało dużo śniegu, ale właśnie zaczął topnieć.

28 lutego zaczynamy zgrupowanie we Władysławowie. Zdążysz na czas? Pytam, bo wiem, że nie masz lekko z uzyskaniem wizy na przyjazd do Polski.

Nie mogę powiedzieć na sto procent. Oczywiście chcę jechać na obóz, ale tak naprawdę nic tu ode mnie nie zależy. Wiemy jaka jest obecnie sytuacja na linii Rosja-Ukraina. Ja jestem zwykłym człowiekiem, a w obecnych okolicznościach o wizę jest trudniej niż normalnie. Powiedziałbym nawet, że jest sto razy trudniej niż kilka lat temu. Aby złożyć komplet dokumentów musiałem lecieć na drugi koniec Rosji, do Kaliningradu. W Moskwie nie było już miejsc na zapisy, podobnie w Nowosybirsku. Przez trzy lata miałem Kartę Pobytu, a wcześniej uzyskanie wizy było znacznie łatwiejesze. 

Coraz mocniej skłaniasz się ku złożeniu wniosku o polski paszport?

Tak, najpierw chcę ponownie postarać się o Kartę Pobytu, a następnie będzie trzeba podziałać w tym kierunku. Nie mam wątpliwości co do tego, że chciałbym mieć polski paszport. I tu procedury nie są proste, ale mam nadzieję, że uda mi się uzyskać wsparcie w tej kwestii.